Bij het top-wijnhuis uit Toro, Numanthia, worden we ontvangen door Magali Lacombe die op haar Daniel del Rio, de wijnmaker voorstelt.

Numanthia, hoe het begon

Voordat Daniel ons meeneemt de wijngaard in vertelt Magali over de 100 punten die Robert Parker in 2004 de wijn Termanthia geeft. Dat is een reden die de Moët Hennesy groep een bod doet uitbrengen op Numanthia. Marcos Eguri, een van de vier partners, is het hier niet mee eens (zie mijn vorige blog, klik hier). Hij is echter een minderheid en Numanthia wordt overgenomen. Ook vertelt ze over de DO Toro: ‘Here wine is in the soul of people’. Iedereen in elk dorpje heeft wel ‘iets met wijn’. Hetzij eigen wijngaarden hetzij een klein stukje in de achtertuin.

image

De winery van Numanthia

Over Kelten en vuur! 

Over het de naam Numanthia vertelt Magali dat het oorspronkelijk zonder ’th’ werd geschreven maar met een ‘c’. De inwoners van het Keltische dorpje Numancia verbrandden liever hun eigen stad dan zich over te geven aan de Romeinen. Er staan hier heel oude stokken Tinto de Toro aangeplant. De stokken van 35-50 jaar oud voor de Termes worden hier als jong beschouwd. Voor de Numanthia zijn de stokken 50-100 jaar oud en soms zelfs ouder. De druiven voor de Termanitha, de icoonwijn, komen van één speciaal perceel waar de stokken wel 120-140 jaar oud zijn. Het bedrijf beslaat 5000 hectare met heel kleine percelen, sommige minder dan 1 hectare! Dat komt door verdelingen binnen de familie, maar vooral ook door regeringsmaatregelen in het verleden, zo vertelt Magali. Er werd grond opgeëist voor de productie van granen en ander gewassen zodat wijngaarden verdwenen. Grondbezitters bewaarden echter hun beste percelen.

image

Waanzinnig oude stokken en vér uit elkaar geplant!

Zon en zand

Dan gaan we naar buiten. Een klein stukje met de auto brengt ons naar de wijngaarden van Numanthia. Daniel laat ons een heel klein perceel zien van zeer oude stokken. Ze staan wel 3 meter uit elkaar geplant. In tegenstelling tot de huidige gedachtengang dacht men toen dat dat de wijn ten goede zou komen. Als wij later de wijnen proeven denken wij dat zij wel eens gelijk zouden kunnen hebben.Door het extreme continentale klimaat en de droge zandgronden hebben ziektes aan de druivenplanten weinig kans. Ook de ziekte phylloxera heeft hier niet toegeslagen, dus de druiven groeien op de originele onderstokken. Er zijn hier eigenlijk maar twee seizoenen: de zomer en de winter. De lente is té kort. Er valt bijzonder weinig regen. De stenen aan de oppervlakte houden echter de grond vochtig en houden overdag tevens de warmte vast tijdens de koude nachten. Het is heel belangrijk op het juiste moment te oogsten om niet teveel suikers in de druiven te krijgen en te weinig zuren en daarmee een te logge wijn.

image

Daniel de Rio legt ons enthousiast alles uit.

Groei- en snoeiwijze bij Numanthia

Het waait hard. Volgens Daniel is dat hier, op 740 meter hoogte, vrijwel altijd zo. Hij laat zien hoe de groei- en snoeiwijze is die hij toepast. De druiven groeien als bushvines, dus ongeleid en dicht bij de grond. De snoei vindt zo plaats dat de takken als een soort kroon aan de bovenkant van de stok groeien. “Als een spin”, legt Daniel uit. Zo vormen de bladeren straks een natuurlijke parasol en daarmee heeft elke struik zijn eigen microklimaat.

image

Gooi je haar los! #Wind!

In de wijnmakerij

Binnen neemt Manuel Loudada, ‘Estate Director’, ons mee de wijnmakerij in. Hij laat zien dat er volop nieuw is gebouwd de laatste jaren. Het gebouw waar men begon was slechts 300 m2 waar alles moest gebeuren. Nu zijn er aparte gebouwen voor de fermentatie, de malolactische gisting, het bottelen en het rijpen van de wijnen. Over de ‘markt’ zegt Manuel dat 65% naar de USA gaat, 20 procent in Spanje blijft en de rest naar de rest van de wereld gaat. Door het klimaat hoeft men niet te werken met chemische bestrijdingsmiddelen. Maar sowieso wil men dat niet. Manuel verwoordt dat zo: een oude dame ga je synthetische middelen voeden om een marathon te lopen. Dat lukt maar één keer. “Dat willen we hier niet. We willen dat onze dame nog heel lang meegaat”.

image

Modern. Of niet ?

Manuel benadrukt het belang van een goede samenwerking tussen Daniel in de wijngaard en hij in de kelders. Samen lopen ze elke drie dagen door de wijngaard om beslissingen te nemen. Tegen de tijd van de oogst nog wel vaker. De groei gaat dan echt heel snel! In de houten vaten worden de druiven met de voeten getreden. Een koude maceratie (inweken van de schillen, hier gedurende 4-5 dagen) is heel belangrijk voor de extractie. Na de fermentatie worden de wijnen in houten vaten bewaard. Er wordt regelmatig door Daniel en Manuel geproefd of de wijn moet worden overgestoken of niet. De wijn wordt niet per vat overgestoken, maar in rijen geblend en dan overgestoken: “To have the best of all”, volgens Manuel.

     image

Numanthia proeven

Uit het vat:

1) Een van de vier wijnen die deel gaan uitmaken van de Numanthia 2013 die binnenkort gebotteld gaat worden. Ongelofelijk veel bessenfruit in de neus. Dik en complex, structuur, heel schoon. Mooie zuurgraad.

2) De vorige wijn had meer diepte. Deze meer elegantie, frambozen. “Chocoladepoeder”volgens Manuel

3) De laatste wijn is heel fris en fruitrijk met cederhout en tabaksbladeren.

IMG_5772

 

image

 

 

image

De eerste twee wijnen komen van heel oude Numanthia-wijngaarden met veel stenen die verspreid liggen over het domein. De laatste is van één klein perceel. “It stays forever”, volgens onze wijnmaker. En dat is waar. We proeven hem nog als we in de auto stappen naar ons volgende adres: Garagist Quinola, mijn volgende blog.

#DOToro
#wijnstudiereisSpanje