‘Picknick in de bergen’ is geschreven door Wim van Deventer. In het dagelijks leven is hij, naast mijn lief (zoals de meeste van mijn vrienden hem kennen) lid van de raad van bestuur van het RRR, het Centrum voor Reuma en Revalidatie in Rotterdam.
Picnic in de Sierra Nevada
Aan specifiek deze extra vierge olijfolie, die wordt vergeleken met vruchtensap, worden tal van positieve gezondheids effecten toegekend. Het cholesterolgehalte van het bloed wordt verlaagd en de antioxidanten vertragen de veroudering van de huidcellen.
Bokje in de bergen, het recept
In de olijfolie worden 15 teentjes knoflook, 20 amandelen en 5 gedroogde paprika’s gedaan, die niet langer dan 10 minuten meebakken. Het bokje dat door de schaapsherder (= pastoor) zelf is geslacht is de avond tevoren met uitzondering van de kop en de ingewanden in kleine stukjes gesneden en gedurende 10 minuten geblancheerd.
Nu wordt het vlees in de olie gebakken samen met nog meer knoflook, uien, laurierbladen en de gedroogde paprika’s samen met gedroogde piment en verse peterselie. Tenslotte gaat er ruim zout overheen: wel 2 ons. Ook het grove zout wordt gewonnen op de berg. Het gerecht staat zo’n drie uur te pruttelen en moet voortdurend worden omgeroerd. Na 2 uur wordt 2 liter witte wijn toegevoegd, nog een half uur later een liter bier en vlak voor het opdienen de inmiddels fijngehakte amandelen. De pan wordt op tafel gezet en we dopen ons brood gretig in de heerlijke bouillon en kluiven het vlees met onze handen. De maaltijd wordt gecompleteerd met een rijke salade en een lichte rode wijn.
Smaakexpeditie Andalucia, het gezelschap
We bevinden ons in een aangenaam gezelschap. Allereerst de gastheer en gastvrouw die in het dorp 
wonen maar iedere dag naar boven moeten om hun geiten te voeren en het water distributie systeem goed in te stellen. Dan Cecile die als een ware ambassadrice Nederlanders in deze streek introduceert. De overige zeven personen waaronder Anne-Wies en ik zijn haar gasten. Met uitzondering van Anne-Wies, die altijd op zoek is naar lekkere en gezonde producten voor haar klanten zijn zij hier op een wijn-spijs vakantie met een zwaar accent op “slow food”.
De omgeving: om even bij stil te staan
Ik kijk het dal in en geniet van het weidse uitzicht. De amandelbomen, die eenvoudig herkenbaar zijn aan de zwarte stam, groeien hier overal net als vijgenbomen en olijfbomen en natuurlijk druiven. De druiven, die boven het terras groeien, zijn ook goed eetbaar en zij vormen, samen met de kiwi’s die hier ook groeien, het nagerecht. Er vliegen veel patrijzen rond en een enkele roofvogel.Water distributie systeem
Dat de grond zo vruchtbaar is is te danken aan een ingenieus water distributiesysteem dat door de Arabieren in de negende eeuw is aangelegd. Een stelsel van smalle kanalen bevloeit de vlakke gedeelten vanaf het hoogste punt, waardoor het water het hele perceel grond bereikt.
De afnemers van het water zijn samen verantwoordelijk voor zowel het onderhoud van het kanalen en gangenstelsel, met bassins voor tussenopslag, als de distributie van het water die met kleine schuifjes wordt geregeld. De baan van het bronwater is hierdoor steeds weer verschillend waardoor ook steeds weer andere percelen worden bevloeid.
Het leven is goed in Andalucia
De met zoveel aandacht bereide olijfolie, het eenvoudige gerecht, mensen waarmee je een goed gesprek voert en de aandacht deelt voor biologische producten en archeologische engineering vormen een combinatie die je het gevoel geeft bevoorrecht te zijn. Het leven is goed in Andalucia.
Meer over deze Smaakexpeditie in Andalucia lees je hier
🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in✏️voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Geef een reactie