Vanavond eten we slakken. Een traditioneel voorgerecht dat je in Nederland niet meer zo vaak ziet. Ook niet in restaurants. Hoe anders is dat in het Italiaanse Cherasco, waar alles draait om slakken.

Slakken op de kaart

September 2015 zijn mijn WvD en ik een aantal dagen te vinden op wat wel het grootste kaas-event van de wereld mag heten: Cheese2015! Omdat elk bed in Bra, het Piëmontese stadje waar dit tweejaarlijkse evenement plaatsvindt, al ruim voor de aanvangsdatum gereserveerd is wijken wij uit naar Cherasco, een dorpje op zo’n vijf kilometer van Bra. Met dank aan Karina Imschoot van Made in Italy Travel voor de tip. We logeren in een prachtig hotel, een voormalig klooster, en genieten elke avond van heerlijke gerechtjes in de diverse restaurants die het ommuurde stadje rijk is. En slakken (Lumaca)… staan overal op de kaart. Mijn restaurant-tips deel ik onderaan dit bericht.

Hotel monastero di cherasco

Hotel Monastero di Cherasco

Slakkenfestival

Er gebeurt iets in dit stadje. Er bruist en ruist iets. Op het plein wordt een grote tent opgezet. Met daarin grote ronde tafels en een podium. Ook buiten voel je een speciale ‘vibe’. In het restaurantje waar wij die avond eten is de chef heel druk met een buitenformaat pannen waarin slakken worden bereid. Ik hoor het geluid dat uit de keuken komt als wij onze ‘slakkensoep’ verorberen nog in mijn oren. Morgen gaat het plaatsvinden: het ’10e Festival della Lumaco in Cucina’. En het blijkt helemaal uitverkocht! Maar… door enige overredingskracht van mijn WvD en een paar telefoontjes van die aardige receptionist van ons hotel krijgen wij zelfs een speciale uitnodiging van Gianni Avagnina, de ‘Direttore Istituto Internazionale di Elicicoltura di Cherasco’.

Cherasco met Gianni Avagnina

Even op de foto met Gianni Avagnina, ‘Direttore Istituto Internazionale di Elicicoltura di Cherasco’ (links) en ‘Assossore’ Marella Fumero (rechts).

Slakkenborrel

Wat ons precies te wachten staat is niet helemaal duidelijk. Maar na een bijeenkomst op het stadhuis met een internationaal karakter (hoewel de voertaal Italiaans blijkt) met enkele toespraken wordt een feestelijk glas aangeboden op het dorpsplein. Er is muziek en er zijn kraampjes met van-alles-over-slakken. Wel de serieuze zaken, zoals een systeem om slakken d.m.v. ozon in slaap te houden zodat ze later houdbaar zijn.

Cherasco borrel

Slakkendiner

En dan begint waar we naar hebben uitgekeken: het diner. Bij ons aan tafel nemen een drietal levensgenieters uit Bra plaats en vier slakkenkwekers uit Libanon. Door de slechte akoestiek kunnen we helaas geen diepgaande gesprekken voeren. Wel zijn we blij dat de Italianen aan onze tafel een paar fijne flessen wijn meegebracht hebben. En die met ons willen delen. De Langhe Nebbiolo en Barbera d’Alba van hen spreken meer aan dan de ‘karaffen wit en rood’ die op tafel staan.
Het ene na het andere gerechtje komt op tafel.

Tent Cherasco

cherasco tent

Wijn cherasco

Cherasco Slakken

Osteria Umberto: ‘Insalatina di farro e lumache’

Cherasco slakken

Pane e Vino: ‘Sformatino di lumache e porri di Cervere con fonduta e Raschera’

Risotto slakken

La Torre: ‘Risotto alle lumache’

Risotto slakken

La Locanda del Prof: ‘Lumache ai porri di cevere’

Risotto slakken

La Lumaca: ‘ Lumache H. Aspersa con pesto di sedano verde, aglio, menta e timo’

Slakken La Rosa

La Rosa Rossa: ‘Lumache brasato allo scalogno’

Vittorio Veneto moeten we missen

Omdat we morgen voor dag en dauw op moeten laten we het hierbij. De ‘ Lumache in umido con polenta valsugana’ van ons favoriete restaurant ‘ Vittorio Veneto’ moeten we helaas missen. Hoewel…. helaas… met zoveel slakken op een avond zijn wij wel een beetje aan onze tax.

Vittorio Veneto
Ons favoriete restaurant deze week. Mooie binnentuin, heerlijke ‘Risotto met peer en Castelmagno-kaas’ en ‘Tajarin 40 “volks” met boter en salie of met een Bra-worst-sausje’.
Osteria Umberto
Eenvoudig restaurant met een klein terrasje en overheerlijke traditionele streekgerechtjes. Mooie wijnen van o.a. Renato Ratti ook in halve flesjes.
Osteria della Rosa Rossa
Ook hier volop streekgerechten en mooie Italiaanse wijnen voor schappelijke prijzen. Wij genoten van een fijne Barolo 1998 La Serra, Voerzio.
Osteria La Torre
Het meest ‘prestigieuze’ restaurant dat we bezochten. Mooie gerechtjes maar wij misten hier de persoonlijke touch.
Zupperia
Hier eet je, je raadt het al: soep. Daarnaast staan er enkele eenvoudige bij- en nagerechten op de kaart. En een lekker kaasplateautje.

Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!