Via de sociale media zie ik verschillende meningen over gastvrijheid voorbijkomen. Over hospitality. Maar ook over lastige gasten. Dit artikel durfde ik eigenlijk niet zo goed te posten om niet te worden beschuldigd als ‘lastige gast’ die denkt dat zij alles weet en restaurants afkraakt’. Maar het laat me niet los. Ik ben namelijk helemaal geen lastige gast. En weet heel veel niet. Dus wil het toch met je delen. Zonder naamsvermelding van de restaurants overigens.
Gastvrijheid, hospitality
De woorden van Kim van Velzen uit een artikel enige tijd geleden in, ik meen Horeca Entree, blijven mij bij: ”Hospitality is het onvoorwaardelijk vervullen van de behoefte en de zorg voor een gast, ongeacht de kosten. Kom je klantbelofte na en overtref deze. Laat het geen holle frase en belofte zijn. Je creëert daarmee een beleving, een memorabele herinnering en een verhaal dat doorverteld wordt. Laat mensen voelen, dat vergeten ze namelijk nooit meer”. Hoe waar zijn deze zinnen. Hoe vaak gaat het echter ook niet fout.
Gastvrijheid bij de sterren
Even geleden bezocht ik samen met mijn WvD een tweetal restaurants die ‘ertoe doen’. Met een ster of wat. De één in Nederland, de ander in New York. We hebben er echt zin in. Heerlijk ons eens echt een avond te laten verwennen. We kijken uit naar een avond met mooie gerechtjes, mooie wijnen. En verwend worden.
Gastvrijheid, Nederland
Bij restaurant X in Nederland ontstaat bij onze aankomst enige paniek: er is geen reservering op onze naam. Even later blijkt de reservering onder een andere naam in het boek te staan en worden we door een hartelijke dame naar onze tafel begeleid. We voelen ons toch heel welkom. Maar aan tafel is de sfeer snel anders en het welkome gevoel weg. De ‘bediening’ is uiterst correct, dat wel. Een goede uitleg over de gerechten. De wijnen zijn mooi én spannend. Evenals de combinatie met de gerechtjes. We zijn enthousiast en proberen ons enthousiasme te delen met de sommelier en de overige ‘zwarte brigade’. Maar elke (heel positieve) opmerking van onze kant over de wijn of de maaltijd wordt met een korte zin afgedaan. Heel stijfjes en koel. De sommelier besteedt overigens wel veel aandacht aan gasten twee tafels verder, die hij waarschijnlijk langer kent. Jammer.
Gastvrijheid in New York
Een soortgelijke ervaring hebben wij in New York. We bezoeken een door vriend en vijand hoog opgehemeld restaurant met prachtige gerechten en dito wijnen. De ontvangst hier is weer correct, evenals de uitleg over het menu en de wijnen. De wijnen zijn mooi, de gerechten perfect gegaard maar simpel. Puur, zou je kunnen zeggen. Puur vinden wij eigenlijk allebei juist heel fijn. Maar zo ‘puur’ als hier? We hadden het fijn gevonden als het hier wat warmer was. En dan bedoel ik niet de temperatuur van de gerechten.
Joepie-gevoel
Als je voor deze prijzen bij dit soort restaurants gaat eten moet je er weggaan met een ‘joepie-gevoel’. Dat vind ik. Je moet in de eerste plaats lekker hebben gegeten en gedronken. Maar je moet ook het gevoel hebben dat je welkom was. Dat ‘men’ het fijn vond dat je er was. En dat was in beide gevallen niet zo. Gevalletje van jammer. Maar gelukkig zijn er veel restaurants die het wél begrijpen.
‘Laat mensen voelen’. Dat loont.
Geen enkel culinair nieuwtje, wijn-spijs advies, proefnotitie of culinaire hotspot missen? Schrijf je dan hier in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Geef een reactie