Begin maart vond voor de derde keer de Amsterdam Cocktail Week plaats. Thijs Akkerman* ging voor Anne-Wies.nl een kijkje nemen en werd door ‘Mister Cocktail’ Albert van Beeck Calkoen op sleeptouw genomen langs een aantal bijzondere bars. De tocht begon met een ‘no waste-cocktail’ en eindigde acht uur later met een Cubaanse sigaar. Een verslag.
Sommige mensen vinden reizen per trein romantischer dan met het vliegtuig. Omdat je vanuit je coupé het landschap langzaam kunt zien veranderen. Terwijl je na een landing volgens hen wel érg abrupt in een nieuwe omgeving gedropt wordt. Ik vind juist dat laatste heel aantrekkelijk aan vliegen: opeens ben je in de tropen of doemen er om je heen bergen op. De perstour langs (hotel)bars in het kader van de Amsterdam Cocktail Week vond weliswaar plaats per Uber, maar had veel weg van een lijnvlucht met een aantal aangename tussenstops – door de avondschemer en de regen zag je pas bij het uitstappen waar je nu weer was aangemeerd.
Tijdens de Amsterdam Cocktail Week worden de deelnemende bars (dit jaar niet minder dan 45) gekoppeld aan dranken waarmee ze aantrekkelijk geprijsde cocktails mixen – met én zonder alcohol.
Bluespoon Bar: ‘Close the Loop’
De eerste stop is Bluespoon Bar van het Andaz Hotel aan de Prinsengracht. Barmanager en topbartender Martin Eisma is, samen met chef Sander Bierenbroodspot, de bedenker van het concept ‘Close the Loop’: van wat over is in de keuken en de bar, maakt Martin cocktails. En koffie, zo blijkt wanneer ik om te beginnen een espresso krijg aangeboden. De koffie is “spiced met poeder dat we hebben gemaakt van overgebleven cocktailgarnering”. Daarna volgt de no waste-cocktail ‘Decadent by default’: Chivas Regal XV Whisky, shrub van kers en venkel, een cognac-tinctuur van truffel en eekhoorntjesbrood, cocktailbitters en een vleugje rookaroma. De garnering bestaat uit een wafeltje van kweepeer met een likje kersenjam en wat basilicumcress. Goede bartenders zijn ware tovenaars.
Master Blender Chivas Regal
Met de cocktail in onze hand lopen we naar het zaaltje waar Colin Scott, een ware Britse gentleman en de Master Blender van Chivas Regal, al op ons zit te wachten. Na een korte conversatie over Brexit laat hij ons de Chivas regal 18 proeven. Deze whisky is in 1979 (mijn geboortejaar) gecreëerd door Colin zelf en hij benadrukt nog maar eens dat het om een heel andere blend gaat dan die van bijvoorbeeld de Chivas Regal 12: de Chivas 18 is dus niet enkel simpelweg 6 jaar ouder. Hierna volgt de Chivas Regal Ultis, een blend van vijf single malts uit Speyside als eerbetoon aan de vijf opeenvolgende master blenders. Elke afzonderlijke whisky voegt wat anders toe aan het eindresultaat. De Braeval malt zorgt voor bloemige aroma’s en een likje honing, de Allt a’Bhainne malt voegt wat kruidigheid toe, de Longmorn malt brengt rondheid en vanille, de Strathisla malt vormt met wat fruitige zoetheid het hart van de blend en de Tormore malt zorgt voor frisse citrus-tonen. Een whisky waaraan je eindeloos kunt blijven ruiken, al dient er zo nu en dan ook een slok genomen te worden – volgens Colin.
Helst: beer walhalla en kopstootjes
De Uber spuugt ons niet veel later uit voor de deur van Helst, “hét craft beer walhalla van De Pijp”. De selectie jenevers is ook niet mis, dus was het thema voor de Amsterdam Cocktail Week snel gevonden: kopstootjes. We proeven By The Dutch ‘Old Genever’ (eigenaar Jos Zonneveld is zelf ook aanwezig) naast drie speciaalbieren van de Haarlemse brouwerij Uiltje. Om te beginnen de ‘Green Ghost Gose’, een fris-zure biersoort die oorspronkelijk uit Leipzig komt. Het rinse contrasteert mooi met de ronde jenever. Dan volgt de ‘Schwarzwälder Kirsch’, een imperial stout waarvan de mouttonen aangenaam harmoniëren met die van de By The Dutch Old Genever. Wat mij betreft de winnaar. De combinatie met de ‘Oh Buurman Wat Doet U Nu?’, een stevige barley wine met 11,8% alcohol, is ook niet verkeerd, maar het bier drukt de jenever wat naar de achtergrond. Tot slot zet Jos Zonneveld nog het nieuwste product van By the Dutch op tafel: advocaat. Een aangename toegift, veel minder zoet dan de klassieke eierlikeur die mijn oma op haar verjaardag steevast naar binnen lepelde.
Martini Maestro bij Pulitzer’s Bar
Na de volgende Uber uitgezwaaid te hebben, dwalen we door de gangen en over de overloopjes en trappetjes van Hotel Pulitzer, gelegen aan de Keizersgracht. In de Pulitzer’s Bar mixt niemand minder dan ‘Martini Maestro’ Alessandro Palazzi ‘tini martinis’ voor ons. Het zijn miniatuurversies van de beroemde cocktail die bestaat uit gin met een scheutje droge vermout en die James Bond altijd ‘shaken, not stirred’ bestelt. Bij de eerste cocktail wijkt Alessandro Palazzi af van het ‘Amsterdam Cocktail Weekmenu’: de hoofdrol is uiteraard weggelegd voor sponsor Hendrick’s Gin, maar de bijrol is voor de beendroge, mede door Alessandro ontwikkelde, English Dry Vermouth van het Londense Sacred. Voor de ‘Orbium Martini’ wordt de klassieke gin ingeruild voor de zeldzame Hendrick’s Orbium Limited Edition Gin, aangevuld met grapefruit Amontillado sherry en vlierbloesemsiroop. Het bereiden van deze klassieke cocktails is bij Alessandro een waar ritueel. In diepe concentratie pakt hij één voor één de flessen van de martini trolley. Wij kijken ademloos toe.
Pigs & Punch: ribs en burgers
Nog nagenietend landen we even later bij Pigs & Punch in de Utrechtsestraat. Daar zit zowaar Timo Janse aan de bar, samen met Albert van Beeck en Tess Posthumus de drijvende kracht achter de Amsterdam Cocktail Week. We eten malse spareribs, sappige hamburgers en bloedhete waffle fries. We drinken er een ‘Kanaloa’ bij, een tiki-cocktail in een vrolijk tiki-glas. In plaats van rum bevat de cocktail Talisker 10 Whisky, gemixt met limoensap, ananassap, gembersiroop, Frangelico, Argeade (een Surinaamse siroop) en wat tiki-bitters. De magen zijn weer gevuld, we kunnen dóór!
Bijpraten in Freddy’s Bar
De voorlaatste stop is Freddy’s Bar in Hotel De L’Europe. We kletsen een tijdje met Desirée Dils, die na jaren gewerkt te hebben in de Londense hotelwereld, nu food and beverage manager is van De L’Europe. We wijken hier af van het ‘Amsterdam Cocktail Weekmenu’ en bestellen een cocktail met daarin onder andere de door mij zo geliefde amaro Cynar, gemaakt van artisjok.
White Negroni en sigaren bij TwentySeven
We sluiten de perstour af in het chique TwentySeven, de bar van het gelijknamige “vijfsterrenhotel” aan de Dam. Het “duurste hotel van de stad” zit in hetzelfde gebouw als de ‘Koninklijke Industrieele Groote Club’, een herensociëteit waar wijlen Hans van Mierlo nog lid van was. Via een art deco-hal en een gietijzeren liftje, bereiken we een intieme ruimte met uitzicht op de Dam. We bestellen een white negroni met Suze in plaats van Campari en Lillet Blanc in plaats van rode vermout. Albert van Beeck Calkoen kijkt me aan met een twinkeling in zijn ogen: “zin in een sigaar?” Even later blazen we Cubaanse wolkjes uit in de cigar lounge, nippend van onze negroni’s.
Ze zeggen wel eens: het gaat om de reis zelf en niet om de bestemming. Dat gold deze avond zeker. Na acht uur proeven was de laatste stop van de Uber namelijk Amsterdam Centraal Station. Kon ik toch nog vanuit mijn coupé het landschap langzaam zien veranderen.
*Dit artikel is geschreven door Thijs Akkerman. Thijs is Vinoloog van de Wijnacademie, behaalde het diploma WSET4 en volgde in Duitsland een stookopleiding. Hij importeerde jarenlang wijnen en distillaten, maar koos er onlangs voor zich volledig te richten op het lesgeven over dranken. Daarnaast werkt hij bij Stokerij Lubberhuizen. Negroni.nl”
🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in✏️voor mijn wekelijkse nieuwsbrief!
#thijs
Geef een reactie