Het is al even geleden, maar ik denk nog vaak terug aan deze bijzondere avond. We openden het proefseizoen van onze proefclub de Haagse Wijnsociëteit spectaculair: met een proeverij van oesters met Chablis! Oesterman Marcus leerde ons van alles over oesters en de wijnen bij de oesters waren heerlijk!
Oesters, Zilt en Zalig
Terwijl de eerste Chablis uit magnum wordt geschonken stelt Oesterman Marcus zich voor. Intussen opent hij in een rap tempo de eerste oester terwijl hij volop leuke verhalen en anekdotes vertelt. Zo snel en enthousiast als hij praat kan ik niet schrijven, dus dit wordt een beknopt verhaal. Ik begrijp dat de plek waar de oesters vandaan komen belangrijk is, maar ook waar ze ‘opgroeien‘. De Tsarskava komt bijvoorbeeld uit Ierland maar wordt na een jaar naar Normandië gebracht en groeit daar verder op. Deze Ierse oesters heeft meer ‘lichaam‘, meer eiwitten en dus meer smaak. Ook het verschil tussen eb en vloed is van belang evenals de temperatuur van de zeestromingen.
Nog meer weetjes over oesters
In rap tempo opent Marcus oester na oester. Dat hij ondanks zijn snelheid nooit het wereldkampioenschap oesters wint wijdt hij aan het feit dat hij eerst op elke oester een tik geeft. Een blikkig geluid duidt erop dat de oester hol is of niet goed. Niet onbelangrijk lijkt mij. Marcus werkt met wel 109 (!) soorten oesters. Als hij de oesters geopend heeft draait hij het ‘rokje‘ om. Zijn handtekening. Een niet- omgedraaide zou, volgens de historie, duiden op overspel, het omgedraaide ‘rokje’ betreft een geheime liefde. Veel leuker toch?
De oester proeverij
Bij elke volgende oester proeven we een drietal Chablis. We zijn een serieuze proefgroep, maar de oesters doen hun werk. Serieuze proefnotities worden niet meer door iedereen gemaakt en dat is niet verwonderlijk. Dit is een avond van het grote genieten. De oesters smaken stuk voor stuk heerlijk bij de diverse Chablis. Marcus heeft een goede keuze gemaakt. Platte oesters nam hij niet mee. Die gaan beter bij whisky, leren wij.
De verschillende oesters
De Utha is eerst ziltig en later fris door de witte kalk. De Céline de Cancale heeft het door ziektes moeilijk gehad maar wordt langzaam maar zeker weer beter. Hij is ziltig, zout en kruidig. De Tsarskava noemt Marcus ‘Zilte bonbonnetjes in een parelmoeren schaaltje’. Ze zijn heel erg lekker en inderdaad wat zoetig. De Gillardeau is veel gevraagd, ook door de goede marketing. Ook deze wat nootachtige oester is een klein feestje. De speciale smaak komt doordat hier ook lamsoor wordt gekweekt, wat een zoetje heeft. De Geay worden enorm gekoesterd door zijn ‘baasjes’. De hele dag worden zij in de gaten gehouden en zelfs in het zonnetje gelegd als dat nodig is. Dat zij opgroeien bij naaldbomen proef je: een hele delicate toon van dennennaalden, hars. Heerlijk! Aan de wieg van La Déesse Blanche, de witte godin uit Normandië, heeft een heel team jong mannen gestaan. De hele wereld hebben zij afgereisd en overal gekeken hoe je oesters het best kunt kweken. Hun ervaringen hebben ze op deze oester losgelaten en niet zonder succes. Een ongelofelijk bijzondere smaak! Zo mooi, fris en bijna romig! Umami, noemt Marcus het.
Deze avond was zilt. Én ZALIG!
🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje, wijn-spijs advies, recept, cocktail of proefnotitie missen? Schrijf je dan hier in ✏ voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
AnneWies, ik was erbij! geen woord teveel en alles komt weer terug, wat een smaken!