Op woensdag 14 maart 2018 vond in het Amstel Boathouse in Amsterdam de eerste editie van het WINE REGIONS EVENT plaats. Meer dan 350 wijnprofessionals bezochten dit evenement waar wijngebieden en opkomende wijnlanden uit de hele wereld hun wijnen presenteerden aan de Nederlandse markt. Ingrid Larmoyeur* bezocht dit evenement en schreef een verslag voor Anne-Wies.NL.  

Wine Regions Event 2018: veel wijnen en producenten

De volgende wijnlanden en wijnregio’s waren te vinden op Wine Regions Event 2018: New York Wines, California Wines, Emilia Romagna, Toscane, Marche, Pays d’Oc IGP, Moldavië, Turkije, Georgië, Libanon, Ribera del Duero, Oostenrijk, Zwitserland, Elzas, en Nederland. Ook was Spanje aanwezig met biologische wijnen uit Rioja, Valencia, Cava en Tierra de Castilla. Daarnaast werden er ook producten van wijngerelateerde organisaties gepresenteerd. Zo waren er bedrijven als Coravin, XI Wine Systems en Cazebonne wijnreizen aanwezig.

Wine Regions Event 2018 de ruimte Foto Mo-Barends

Wine Regions Event 2018,  Ingrid Larmoyeur*

Het uitgangspunt van het nieuwe wijnevenement is goed: “Wijngebieden uit de hele wereld en kleine, opkomende wijnlanden presenteren hun wijnen en filosofie aan de Nederlandse markt.”In het Amstel Boathouse kon een bonte verzameling wijnen geproefd worden uit New York State, Californië, Italië, Spanje (bio divers en Ribera del Duero), Georgië, Turkije, Libanon, Moldavië, Oostenrijk, Zwitserland, Elzas, Pays d’Oc IGP en Nederland. En er waren ‘masterclasses’. Helaas bestonden die echter deels slechts uit het presenteren van vier wijnen van bepaalde producenten. Dat noem je m.i. geen masterclass, maar een begeleide tasting.

Wine Regions Event 2018 compilage Ingrid

Leuke wijnen uit bijzondere gebieden

Wine Regions Event 2018 was een aardige eerste editie, maar het concept zweeft wat mij betreft nog wat. Toch heb ik leuke wijnen kunnen proeven. Ik noem er enkele die er voor mij uitsprongen (ik heb mij daarbij geconcentreerd op bijzondere gebieden en/of druivenrassen):

  • Edwin Raben stond er met wijnen uit de Elzas van Les Grands Chais de France. Van Arthur Metz – de grootste producent van Crémant d’Alsace! – had hij twee nieuwe ICE-wijnen, zoete wijnen dus die je met ijsblokjes erin drinkt. De ICE rosé van 100% pinot noir vond ik wat neutraal, maar de stille witte ICE is met ijsblokjes erin best aangenaam. Deze ICE is van met name pinot gris en een beetje muscat. Zal stiekem best veel mensen bevallen in de zomer.
  • De Zwitserse wijnen van Régance-Balavaud uit het kanton Valais/Wallis bevielen me goed. Ik proefde met name hun witte wijnen van inheemse Zwitserse rassen als de mineralige zachte chasselas (in Valais fendant genoemd), de milde bijna ziltige johannisberg (ofwel sylvaner), de citrusfrisse petit arvine, de kruidige païen (of in het Zwitserduits heida) en de droge elegante houtgerijpte amigne. Mooie serie waarbij de volle païen/heida me het beste beviel.
  • Bij de Oostenrijkse wijnen sprak met de (filosofie achter de) rosé van Weingut Strehn aan. Pia Strehn blijkt een echte roségek. Voor hun rosé hebben ze maar liefst 150 rosé’s uit de hele wereld laten komen om te vergelijken en om te bekijken wat hen in deze rosé’s wel en niet bevalt. Hun voorkeur lag bij de stijl van de rosé van Château d’Esclans in de Provence, zoals de Rock Angel en de Whispering Angel. Ze hebben uiteindelijk zelf een easydrinking eet-rosé gemaakt met goede zuren. Daarnaast is er ook nog een houtgerijpte rosé. Beide wijnen zijn van blaufränkisch, want daar ligt Strehn’s voorliefde. Ze heeft zelfs een eigen lettertype laten ontwikkelen dat Blaufränkisch heeft èn op de dop staat “SAVCE THE PLANET – IT’S THE ONLY ONE WITH BLAUFRÄNKISCH!”. Als dat geen passie is…!
  • In de masterclass lichtte oenoloog Akin Gürbüz enkele Turkse wijnen toe. Mooi gebruik van inheemse Turkse rassen zoals de witte emir, narince (betekent delicaat) en de blauwe öküzgözü en boğazkere. De 2012 Seneler van druivenras narince met 9 maanden houtrijping is floraal en mineralig en heeft een mooi evenwicht.
  • Van Georgië proefde ik natuurlijk enkele rode wijnen van saperavi, waaronder de sappige fruitige 2014 Mukuzani van Marani.
  • Dan op naar New York. Niet de wereldstad, maar de staat. New York grenst in het noorden en westen aan Canada en de meren Eriemeer en Ontariomeer. Mijn oog viel meteen op de sparkling wijnen van Brotherhood en Glenora. Vergeet ze, wat mij betreft. De “B” van Brotherhood is van chardonnay met de charmat-methode. Redelijk droog, zeer grove mousse en korte afdronk. De “New York” van Brotherhood is van het hybride druivenras seyval blanc en is ook gemaakt volgens de charmat-methode. Boerse neus, klein zoetje, midgroffe mousse, afwijkende (en wat onplezierige) aroma’s door het gebruik van het hybride ras en een korte afdronk. Tenslotte de brut van Glenora Wine Cellars. Wel ‘bottle fermented’ maar dat maakt de zoetige smaak en de afwijkende aroma’s van hybride druivenras cayuga niet goed. Geen traktatie deze mousserende New Yorkers. Van de stille wijnen proefde ik de elegante pinot noir van Brotherhood (die afwijkt door een heel klein zoetje) en deFox Trot Red van Fox Run Vineyards. De laatste is van wederom een hybride druivenras, de concord. Het jaartal ontbreekt op de fles. Waarom? Dat mag in de USA. Bij wijnen van hybride druivenrassen komt het namelijk nogal eens voor dat Amerikaanse producenten verschillende vintages gebruiken. En zo’n blendwijn kun je dan niet voorzien van een oogstjaar. Ook hier trouwens weer een voor ons smaakpalet afwijkend aroma. Ouders komen van de labrusca-familie. Daardoor nogal ‘foxy’ van smaak.
  • Toen weer thuiskomen: wijnen van Nederlandse bodem dus. Aanwezig waren Wijnboerderij ’t Heekenhoek, Betuws Wijndomein, Wijngoed Montferland, Domein tussen Rug en Rijn, en Wijndomein De Planck. Van De Planck beviel me de Soleil van 70% johanniter en 30% solaris. De solaris had 15% alcohol toen de wijn was uitgegist! Het maakt de wijn mooi vol en evenwichtig. Ook de 2016 rosé van pinot noir van De Planck is goed gelukt. Elegant en kruidig. Mijn favoriet bij Montferland is de 2012 “Privilege van Willem’ van cabernet cortis. Mooi fruit en afgeronde tannines.

Wine Regions Event 2018 compilatie AW

Hybride of vitis vinifera?

Tenslotte kregen we (Marije Bockholts en ik) aan de Nederlandse tafel nog een discussie over hybride druivenrassen. Ik weet dat Stan Beurskens ze “Nieuwe druivenrassen” noemt. Oké, dat kan en klopt. Maar aan tafel werd steevast beweerd dat rassen als johanniter, solaris, souvignier gris en de inmiddels in Duitsland goedgekeurde regent geen hybride druivenrassen zijn maar vitis vinifera-rassen.
Een hybride is een kruising tussen vitis vinifera-druivenrassen (wijndruiven) met wilde Amerikaanse druivenrassen van vitis labrusca-familie e.d. De vitis vinifera-rassen worden gekruist met de Amerikaanse rassen omdat deze schimmelresitent en vorstresistent zijn. Daarom worden ze ook wel PiWi’s genoemd. PiWi komt van Pilzwiderstand, schimmelresistent. Hybride druivenrassen hebben vaak afwijkende smaakpatronen ten opzichte van de ons bekende vitis vinifera-rassen.
Marije en ik hebben de rassen die door de Nederlandse wijnproducenten werden genoemd meteen opgezocht in de digitale versie van Jancis Robinson’s druivenbijbel ‘1.368 grapes’. Hybrid or not? Volgens Jancis wel! Johanniter: “recent German hybrid’. Solaris: “modern, disease-resistant and early-ripening German hybrid”. Regent: “highly succesful and invreasingly popular German hybrid”. Riesel: “minor Swiss hybrid bred mainly for its disease resistance that has foud a home in the Netherlands”. Degene die het DNA-onderzoek bij Robinson verzorgde is de Zwitserse druivengeneticus José Vouillamoz, een echte kenner op dit gebied. We hebben zelfs ter plekke een reactie van hem gekregen op onze vraag of regent nu een hybride of – zoals Simon Crone zegt – als een vitis vinifera-ras erkend is. Zijn reactie: “It’s an hybrid containing a certain percentage of non-vinifera. For regulations matters the Germans decided to lie and consider it 100% vinifera in order to include it in the Appellations system”. Dat zijn nog eens duidelijke woorden. Marije en ik houden het dus voorlopig op hybride rassen of PiWi’s. Met de vraag wat het kan schelen wat het is als het maar lekker is, had deze discussie overigens niets te maken. Het is puur beroepsinteresse!

 

Al met al heb ik leuke dingen geproefd op Wine Regions Events 2018. Ik kijk uit naar een volgende editie waar het concept wat mij betreft nog wel wat mag worden aangescherpt.

LINKS:

*Dit artikel is geschreven door Ingrid Larmoyeur, register-vinoloog, liquorist, docent wijn & gedistilleerd bij het Wijninstituut, wijnschrijver, columnist, communicatiespecialist, verenigingsprofessional, Sherry Educator®, Spanish Wine Educator® èn enthousiast wijnliefhebber, champagnekenner, cocktailfan en reiziger. Zij twittert er lustig op los als @vinissima en @bubbelblog en je vindt haar onder @vinissima op Instagram. Naast de ‘sterren in het glas’ is zij gek op bijzondere wijnen en ‘vergeten’ druifjes met een heel eigen karakter en eigenzinnig verhaal.

Wine Regions Event werd georganiseerd door Pitch Communicatie & PR en Perswijn Magazine.

🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in ✏voor onze wekelijkse nieuwsbrief!