Een heel ander bedrijf dan Teso La Monja en Numanthia bezoeken we in Toro als laatste vandaag. Zo groot en ‘rijk’ als zij zijn, zo klein en eenvoudig is ‘ Quinola, Garagewine’. Nog…
Quinola, Garage-wijn
Als wij arriveren zien we dat de naam ‘garagewijn’ hier heel letterlijk genomen kan worden. Slechts een gehuurde garage gebruikt Jaime Suarez voor het maken van zijn wijnen. Terwijl hij werkzaam was voor een ander wijnbedrijf besloot hij in 2006 samen met enkele andere wijnmakers voor zichzelf te beginnen. Een wijngaard op 850 meter hoogte van 7 hectare bestaande uit 5 percelen met zeer oude stokken werd aangekocht. De stokken zijn, evenals in veel wijngaarden hier, pre-phylloxera. Jaime benadrukt dat alleen oude stokken niet voor kwaliteit zorgen. Er moet ook goed mee worden gewerkt. Een juiste snoeiwijze is belangrijk: Jaime laat ons foto’s zien. “We keep the head clean so the air can go throught”; vertelt hij enthousiast. Eenzelfde snoeiwijze als bij Numanthia dus. De bodem bestaat ook hier voornamelijk uit zand met een diepe onderlaag van ijzerhoudende klei. De stenen aan de oppervlakte zijn echter kleiner.
Bio? Pfff…geen rapport nodig!
De vraag of zijn wijnen een biologisch keurmerk hebben wuift hij weg: “Pffff……!” Door de droogte en de samenstelling van de bodem is het gebruikt van bestrijdingsmiddelen niet nodig. Daar heb je geen rapport voor nodig. Er wordt dagelijks hard gewerkt in de wijngaard, want daar moet het gebeuren: “To concentrate the maximum of these 7 ha”. Alles wordt met de hand gedaan. De oogst vindt, door de hoge ligging van de wijngaard, vrij laat plaats. Het is dan echter nog steeds heet dus de binnengekomen druiven worden goed gekoeld (5 graden) bewaard voor de fermentatie plaatsvindt. De volgende ochtend komen alle vrienden helpen om snel de wijn te maken.
Rolling the vats!
Er vindt twee maal een selectie plaats. De eerste op grond van formaat van de druiven, de tweede (dmv luchtweerstand) op grond van het gewicht. De druiven gaan dan direct in de houten vaten die in de koele ruimte worden gezet. Vóór de fermentatie zorgt een maceratie van zo’n 5-7 dagen voor de extractie van zoveel mogelijk kleur, smaak en tannines uit de druiven. Als de fermentatie begint worden de vaten uit de koele ruimte gehaald. De vaste delen in de wijn (schillen, pitten) worden vervolgens niet met apparaten of de hand doorgeroerd (‘punching down’) , maar Jaime rolt de vaten gedurende zo’n 20 dagen om het zelfde resultaat te bereiken. Aanvankelijk doet hij dat 2 keer per dag, op het laatst 8 keer. Een hele klus dus, maar daarmee blijven de vaste delen goed verdeeld in het sap en ontstaat er geen droge
‘hoed’ die regelmatig hardhandig met worden vermengd met de wijn. Deze techniek leerde hij in Frankrijk bij Despagne, vertelt Jaime: Girolate is de naam.
Quinola: zorgvuldig koesteren
Bij deze methode zijn de druiven na de fermentatie nog helemaal heel, maar zonder vocht. De inhoud wordt zacht geperst in een basketpress. Zonder te pompen wordt de wijn in andere vaten gedaan waar de malolactische gisting spontaan ontstaat. Ook tijdens dit proces worden de vaten dagelijks gerold. Elke dag proeft Jaime hoe het er met de wijn voorstaat. De perswijn bevat de meeste tannines, dus dat gebruiken ze slechts mondjesmaat: hij wil een stevige wijn, maar die moet wel elegant blijven. De wijn rust vervolgens 24 maanden op nieuw Frans eiken. Wel met een fijne toasting, weer om de elegantie te bewaren. Na deze rijping worden de vaten geblend en nog 8 maanden in tank bewaard.
De proeverij: vatmonsters
We gaan proeven uit het vat. Een wijn die in oktober 2014 op vat is gegaan en daar nog tot oktober 2016 in blijft. De wijn heeft veel bessenfruit, structuur, is schoon, bessen. Mooi. De tweede wijn is van hetzelfde jaar maar rijpt in een vat van een andere houtsoort. Wat een verschil! Hij heeft een heel boerse neus. De derde komt uit een vat van Seguin Moreau, dat volgens Jaime het allerzachtst is. En dat proeven we. Bijna fluweelzacht is deze wijn.
We zien ook grote vaten liggen maar die zijn niet van hem. Deze wijn produceert hij voor klanten.
De proeverij: verticaaltje
Jaime maakt maar één wijn, dus we vervolgen de proeverij met een verticaaltje,
2010 heeft veel neus! Dik bessenfruit, inkt. Een heel frisse afdronk. Ook dik fruit. Veel structuur. Tannines heel dik en rijp.
2009 is zijn beste jaargang. Die kan, volgens Jaime, mogelijk worden verslagen door 2014. Hij is ietsje lichter van kleur, maar dik, geconcentreerd met tegelijk zoveel fruit en frisheid. Tannines bijna zwoel maar toch ook heel stoer. Dit wil je eigenlijk niet uitspugen!
2008 is een snuffelwijn: je kunt er aan blijven ruiken. Veel sap, juicy met heel goed geïtegreerd hout.
Ook dit is weer een mooi bezoek. Leuk om te ervaren dat je, om een prachtige wijn te maken, slechts beperkte middelen nodig hebt. En voor daarna een importeur, want in Nederland zoekt Jaime die nog. Aanrader!
#DOToro
#wijnstudiereis Spanje
Geef een reactie