Ik ben wijnboerin geworden. Bij de Reestlandhoeve. En daar hoef ik niet eens veel voor te doen. Dat is in het echt wel anders!
Een natte, maar warme ontvangst bij de Reestlandhoeve
Een warme ontvangst bij de Reestlandhoeve
Met mijn dochter breng ik een paar dagen door op de Veluwe. Even weg uit de drukke Randstad de natuur in. Op een van die dagen bezoeken we wijngoed de Reestlandhoeve in het dorpje Balkbrug in de kop van Overijssel. We openen de deur van de winkel annex het proeflokaal en zien tot onze verrassing een groep mensen zitten. Vallen we middenin een groepsrondleiding? We willen rechtsomkeerd maken maar Wilma, samen met haar echtgenoot John eigenaar van de Reestlandhoeve, roept ons binnen. De groep blijkt, naast John en hun kinderen, voornamelijk te bestaan uit jongelui. De Reestlandhoeve is namelijk ook een zorghoeve waar jong en oud terecht kunnen om te ‘groeien, leren en ontwikkelen‘. Het is koffiepauze en we mogen aansluiten. De sfeer is prettig en ontspannen. We voelen ons welkom.
Het proeflokaal ziet er sfeervol uit!
Rookhout van De Reestlandhoeve
Na de koffie gaat iedereen weer aan de slag. Er wordt hard gewerkt in de voormalige koeienstal die, als het aan de familie Huisman ligt, op niet al te lange termijn wordt omgebouwd tot een multifunctionele ruimte. Daarin kunnen grotere groepen worden ontvangen, proeverijen worden gehouden etc. De ruimte is nu ook al multifunctioneel, echter op een andere manier. Houten tafels staan op straatstenen om geverfd te worden. Snoeihout wordt in kleine stukjes gehakt en in zakken gedaan. Deze zakken worden verkocht als rookhout op de Reestlandhoeve. Wij nemen straks een paar van die zakken mee voor het roken in onze Big Green Egg!
Reestlandhoeve: John en zijn helpers versnipperen de gesnoeide druiventakken tot rookhout
De Reestlandhoeve, hoe het begon
Wilma vertelt ons haar verhaal. Eind jaren negentig moest John door gezondheidsklachten stoppen met zijn veehouderij. Wilma was altijd al geïnteresseerd in wijn en Nederlandse wijnbouw is in opkomst dus verdiepten zij zich in de mogelijkheid hun bedrijf om te bouwen tot een wijnhoeve. Na veel bezoeken, proeven, cursussen en bodemonderzoeken besloten zij de stap te nemen. De bodem werd geschikt gemaakt door onder meer flink wat kalk toe te voegen. In 2003 plantten ze vier druivenrassen die het best in het Nederlandse klimaat passen: de witte solaris en johanniter en de blauwe rassen regent en muscat bleu. Één hectare is inmiddels verdrievoudigd.
De druiven rijpen mooi
Nederland als wijnland
Wijnbouw in Nederland is niet makkelijk. Het vochtige klimaat is daar een van de oorzaken van. Schimmelziektes liggen op de loer. Op mijn vraag of Wilma blij is met ‘Global Warming‘, de opwarming van de aarde, antwoordt zij niet geheel positief. Het klimaat is grilliger geworden in de loop der jaren en die onvoorspelbaarheid is voor de wijnbouw geen voordeel. In het bedrijf werkt men, ondanks het lastige klimaat, zoveel mogelijk biodynamisch en dat gaat nog verder: zelfs homeopathie wordt toegepast. Niet verwonderlijk als je weet dat homeopathie het vakgebied is waarin Wilma, naast de wijnbouw, werkt.
Het is een mooie wandeling naar de wijngaard
Wijn, kunst en muziek
Het is even droog en we profiteren daarvan om naar de wijngaard te lopen. Dat doen we via een speciaal aangelegd ‘wijn-wandelpad‘. Langs het pad staan borden met informatie over de wijngaard. Ook zien we diverse kunstobjecten. Het gehele jaar zijn er binnen en buiten wisselende kunstexposities. De korte wandeling geeft ons, ondanks het natte gras, een prettig gevoel. Zeker als we in de wijngaard aankomen want daar horen we… klassieke muziek. Uit diverse speakers komt muziek van Mozart ons tegemoet. Wilma vertelt dat de frequentie van deze muziek een versterkende werking heeft op de celwanden van planten, dus ook op deze druivenstokken. Daarnaast vindt er een experiment plaats met fragmenten van cello-muziek om schimmels te bestrijden. Dit is een vorm van homeopathische ziektebestrijding .
In het ‘huisje’ de muziekinstallatie
Uit de speakers klinkt muziek van Mozart
Wijngaardweetjes
De goed waterdoorlatende bodem in de wijngaard bestaat voornamelijk uit ijzeroerhoudende zandgrond. Opvallend is de bodembedekking. Overal zien we gras en een grote verscheidenheid aan kruiden. Deze manier van bodembedekking houdt de grond en daarmee de druif gezond. Er staan veel kruiden die diep wortelen zoals boekweit. De druivenplanten worden keurig in het gareel gehouden door het opbinden van de zijtakken en bladeren. Die worden omhoog geleid zodat de druiven vrij hangen. Zo is er minder kans op schimmelziektes en heeft de zon vrij spel om de druiven goed te laten rijpen.
De wijngaard is een groene oase
Wilma geeft uitleg over het werk in de wijngaard
Nederland-Duitsland
Het vinificatieproces en de opslag van de wijn vinden niet hier plaats maar bij Neerlands Wijnmakerij in Bentelo. Daar hebben Wilma en John assistentie van de Duitse oenologen Lukas Uzi en Dietrich Marbé-Sans. De Reestlandhoeve maakt twee rosé’s, één witte wijn en twee rode waaronder één mousserende. Volgens Wilma blijft het maken van rode wijn lastig in een koel land als Nederland. Wit en rosé passen daar beter. Dat blijkt wel uit het feit dat de Reestlandhoeve met deze laatste twee al vaak in de prijzen is gevallen. Als een jaar echt niet goed lijkt te zijn voor het maken van hun rode wijn werken ze samen met de bevriende Duitse wijnmaker Marbé-Sans. Ze maken dan de wijn ‘Amici’, een blend van regent uit Nederland en Duitsland. Leuk detail: voor deze blend is door toedoen van Wilma bij een wijnkeuring in Oostenrijk een aparte categorie ingelast: ‘Europese wijn‘.
Wilma laat ons haar wijnen proeven
De Reestlandhoeve proeverij
De Reestlander Parel, een licht mousserende rosé van regent, had ik al eens geproefd dus die slaan we over. Die Parel vond ik overigens een heel prettig glas. Dat is de eerste wijn die Wilma inschenkt, de Reestlander Rosé 2013, ook. Vol, droog en kruidig. Een rosé waar je gerust bij kunt eten. De Reestlander Wit 2013, een blend van johanniter en solaris heeft een bloemige, fruitrijke neus en is lekker fris en opwekkend. Dat deze wijn al diverse gouden medailles heeft gewonnen in binnen- en buitenland begrijpen we. Hij is heerlijk! De rode wijn die we vervolgens proeven is de ‘Amici 2012‘, de eerder genoemde Nederland-Duitse blend. Deze wijn van regent heeft 14 maanden op Frans en Amerikaans eiken gerijpt. Ik ben niet zo bekend met deze druif en vindt het een bijzonder exemplaar. Hij is stevig, heeft donker fruit, kruidnagel, flink wat zuur en tannines maar bovenal overheerst een behoorlijke rokerigheid. Een mooie wijn voor bij een winterse stoofschotel.
Een bijzonder toetje
Als laatste proeven we de Reestlander Royal 2013. Deze wijn is gemaakt van de muscat bleu. Deze druif noemt Wilma een ‘dubbeldoeldruif’: je kunt hem ook als tafeldruif eten. Wijn van deze druif had ze geproefd in Baden-Baden, Duitsland. Daar was het een port-achtige wijn waar zij zo enthousiast over was dat ze besloot 1500 stokken hiervan aan te planten. Die hebben inmiddels veel problemen gegeven. Reeds bij de aanplant toen de vorst toesloeg en later door een keverplaag. Ook het maken van de wijn was lastig. Baden-Baden is het warmste wijngebied van Duitsland waardoor het mogelijk was de port-achtige wijn te maken. Dat lukte Wilma in het koele Nederland niet. Het resultaat van lang zoeken is een licht mousserende wijn met een laag alcoholgehalte (slechts 8%) en een heel mooie verhouding tussen zoet en zuur. Een fris fruitbommetje dat het als aperitief heel goed doet, maar ook heerlijk smaakt bij vers fruit of rabarbercrumble.
Ik ben enthousiast. Over de wijnen en de diversiteit binnen het bedrijf. Ik draag graag een steentje bij en besluit ook wijnboerin te worden. Doe je mee?
LINKS:
Dit bezoek vond plaats in de zomer van 2014. Lees hier over de vatproeverij van de wijnen uit 2016, die in 2,5 jaar later plaatsvond.
🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in ✏ voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
#Nederlandsewijn
Geef een reactie