Zondag 24 mei 2014 zal ik niet snel vergeten. Op die dag organiseert Moritz Peeters een memorabele VINTAGE PORT proeverij in restaurant FG. Er worden 23 vintage ports geproefd waarvan de jongste uit 2011 is en de oudste uit… 1945!

Pedro Leite, Symington

We worden voor deze vintage port proeverij welkom geheten met een verfrissende cocktail. Zonder alcohol, want er staat nog wat aan te komen deze middag. Moritz Peeters neemt het woord en stelt Pedro Leite voor, de exportmanager van Symington, die speciaal voor deze gelegenheid is overgevlogen. Die legt, voor degenen die het nog niet wisten, in het kort uit wat precies vintage port is. Daar kan hij kort over zijn: vintage port is port uit één oogstjaar die tussen 2 en 3 jaar op eiken vaten heeft gerijpt voordat hij gebotteld wordt. Een vintage port wordt alleen gemaakt in een jaar waarin de oogst uitzonderlijk goed is. Het Instituto dos Vinhos do Doure e do Porto (IVDP) bepaalt elk jaar na uitvoerig testen en proeven of het inderdaad zo’n goed jaar is. Het laatst gedeclareerde vintagejaar is 2011 en dat is het eerste jaar dat wij gaan proeven.

Moritz Peeters, port-verzamelaar

Enthousiast vertelt Moritz over zijn zoektocht naar en het verzamelen van deze mooie collectie vintage port. Sommige ports komen uit zijn eigen winkel, andere kocht hij op veilingen in Londen, Amsterdam en Parijs (Christies en Winefields) en weer andere flessen vintage port vond hij bij importeurs (HorizonWines, Partners in Wijn, KwastWijnkopers) en in privékelders. Een vijftal flessen vintage port komt direct uit de kelders van de producenten uit Portugal. Die worden in de proeflijst aangemerkt als ‘Late Cellar Release‘. De hele ochtend is Moritz, samen met onder meer  zijn wijnvrienden Marc Vos en Olaf Kerstens in touw geweest de flessen vintage port te openen, keuren en decanteren. De meeste porthuizen zijn bekend, maar over Quinta do Vale Meao wil hij graag nog iets vertellen. Deze quinta, gelegen in de Douro Superior, komt uit de stal van het bekende porthuis Ferreira. Donna Antonia Ferreira kocht het onontgonnen land in 1877 met het doel er een van de beste wijngaarden in de vallei van te maken. Dat haar dat, mede door de inzet van haar nakomelingen, is gelukt proeven we later!

Pisco, nieuw concept op ouderwetse manier

Mick Kooistra, eigenaar van HorizonWines licht de tweede vintage port op de proeflijst toe. Hij benadrukt dat het bij de Pisca niet gaat om een tweede port van het bekende porthuis Niepoort, maar om een nieuw concept. Dirk Niepoort, inmiddels de vijfde generatie die dit porthuis leidt, onderzocht hoe het komt dat sommige echt heel oude vintage port zo lang mooi blijft. Tegenwoordig ligt vintage port zo kort als wettelijk mogelijk is op grote foeders en wordt hij snel gebotteld om zoveel mogelijk fruit te behouden. Vroeger echter was de invloed van zuurstof veel groter. Hij maakt nu van het beste deel van zijn wijngaard een beperkte hoeveelheid vintage port op de ouderwetse manier en laat die dus zo lang mogelijk, binnen de grenzen van de voorschriften van de IVDP, op eiken ‘pipes’ rusten.

Vintage port, Flight 1

foto 1

De Quinta do Vale Meao 2011 vintage port wordt geschonken uit een magnum en is, zoals verwacht, nog erg gesloten. In de Pisca 2007 vintage port van Niepoort, geschonken in het tweede glas, zijn houttonen duidelijk te proeven. De Niepoort 2003 vintage port wordt eveneens uit magnum geschonken en is heel zacht. Voor mij wint de Niepoort 2000 het van zijn jaargenoot Fonseca, die wat hard overkomt.

Vintage port, Flight 2

foto 2

Nu zijn we bij de grote, klassieke vintage-jaren aangekomen waarbij volgens de boekjes 92 en 94 krachtig zijn en 91 wat zachter. Ik ben benieuwd! De Niepoort 1997 uit magnum heeft veel neus, is rijp, krachtig, kruidig. De Graham’s 1994 begint zacht, met lekker rood fruit, en blijft dat ook. De Taylor’s 1992 komt wat ‘gestoofd’ over, de Dow’s 1991 fris en verleidelijk. Onze tafel gaat, net als Moritz Peeters zelf,  unaniem voor de Taylor’s 1994 (uit magnum) die in de neus nog wat gesloten is, maar vol, fruitrijk en rond in de mond met zachte, ronde tannines in de afdronk. “De mooiste fles die ik in afgelopen twee-drie jaar heb gedronken”, zo zegt Moritz. “Naar mijn mening nog niet helemaal op dronk, maar daar wel heel dicht bij in de buurt!”

Vintage port, Flight 3

foto 3

In de derde flight zijn de verschillen groot. De Fonseca 1985 heeft veel bessenfruit en gedroogd fruit, dadels, krenten. Hij heeft wat drogende tannines en is niet heel sappig. ‘Rauw’ noemt iemand aan mijn tafel dat. De Fonseca 1983 is het meest doorzichtig en bruin. Ik kan hem moeilijk omschrijven. Verder dan ‘notig’ kom ik niet. De Warre 1980 is een feestje! In de neus wat gesloten maar dik donker fruit en stoere tannines in de mond. Veel kleur, kracht en sap. Graham’s 1977 is transparant bruinrood, fris, elegant en rond. ‘To fell in love with’ zei een veilingmeester van het veilinghuis Christies over deze vintage port. Als we toe zijn aan Dow’s 1977 komt de geur van het volgende gerechtje uit de keuken. Francois Geurds serveert tussen elke vintage port flight een op de Portugse keuken gestoeld gerechtje. Heerlijk, hoewel dat het proeven af en toe wat lastig maakt. De Dow’s is transparant bruinrood en iets meer ontwikkeld dan de vorige. Deze port wordt ook weer geschonken uit een magnum, waarbij Moritz Peeters citeert: ‘Geluk zit in hele grote dingen’.

image

Francois Geurds verrast ons tussen de flights door met een ‘caldo verde’ met zijn eigen signature, op twee manieren bereide sardientjes, tartaar van makreel met krokant gebakken Ibericoham en tot slot een uitgebreide kaasplank.

Vintage port, Flight 4

foto 4In de vierde flight zien we duidelijk een verandering in kleur. De ports worden transparanter en bruiner. Pedro Leite vertelt dat 1963 een heel belangrijk portjaar was waarin wel 25 porthuizen een vintageport declareerden. Hierdoor wordt 1966 overschaduwd maar, zoals in deze flight zal blijken, niet helemaal terecht. De Graham’s 1970 uit magnum krijgt van mij in deze flight de hoogste score, op de voet gevolgd door Warre 1966. Volgens Pedro was de oogst in 1970 heel klein, zelfs voor een vintagejaar. De port heeft veel neus, caramel, geconfijt fruit, krenten en is dik, vol en romig. De Warre 1966 is fris en fluweelzacht met een lichte kruidigheid. De Fonseca 1963 heeft een geparfumeerde neus, maar mist wat fruit. De Warre 1963 is een ‘late cellar release’ uit de eigen kelders van Symington en pas in 2011 op de markt gebracht. Hij heeft veel neus met krenten en gele rozijnen en in de mond is hij zacht, licht, elegant, soepel en notig. Hij komt wat gerijpter over dan zijn jaargenoot van Fonseca. Als de Warre 1960 aan de beurt is komen er overduidelijke geuren van popcorn uit de keuken wat het proeven niet makkelijk maakt en ik helaas moet bekennen dat ik over deze vintage port geen proefnotite heb gemaakt.

Vintage Port van Taylor’s

Dan komten we bij de echte ‘oudjes’ aan. Mark Vos, werkzaam bij Kwast Wijnkopers vertelt een en ander over het onstaan van port en het porthuis  Taylor’s dat zij vertegenwoordigen. Hij demonstreert hoe de tang werkt die gebruikt wordt als een (oude) kurk niet uit de fles komt. De tang, die iets weg heeft van een grote nijptang, gaat dan even in het open vuur en wordt om de hals van de fles geklemd die dan door de hitte springt. Ik droom even weg en denk terug aan mijn bezoek aan Taylor’s in 2008. Fantastisch was dat! Een mooie herinnering!

In de lagares van Taylors in 2008 na het treden van de druiven.

In de lagares van Taylors na het treden van de druiven (2008)

Vintage port, Flight 5

Vintage port

De oudste flessen vintage port!

Tot slot de oudste ports van de middag. In de proeflijst staat de Quinta do Noval 1955 als ‘believed to be’ omdat op het etiket het jaartal niet te lezen is. Moritz vertelt echter dat bij opening ‘Da Silva’s – Quinta do Noval – Vintage 1955‘ op de kurk stond dus we kunnen er van uit gaan dat het klopt. Deze vintage port is bruin-oranje van kleur en ik ruik  noten, caramel, dadels. Hij is soepel en ook in de mond weer veel caramel en een zachte kruidigheid. En dan de twee 45-ers!  De Warre 1945 heeft een heel aparte kleur: bruin met een geel-groene zweem. Dat komt waarschijnlijk door een langere vatlagering dan gebruikelijk. Hij heeft veel fruit, abrikozen, honing, gele rozijnen; is zeer dik en romig met later ook wat notigheid en een pepertje. De Croft 1945 is bruinrood en wat meer gesloten en hij heeft wat minder fruit dan de Warre, maar ook o zo mooi. De meningen zijn verdeeld maar mijn favoriet is hier de Warre’s vintage port.

Vintage port

Dit was een topmiddag met bijzondere vintage port!
Veel dank voor de organisatie Moritz!

LINKS:

🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in ✏ voor onze wekelijkse nieuwsbrief!

Meer lezen over port op deze website? Klik hier

#portweetje
#port