Een aantal zaken valt direct op bij aankomt bij Raventós i Blanc in Sant Sadurní d’Anoia. Het bedrijf ziet er prachtig en stijlvol uit en is slechts door een smalle weg gescheiden van het bekende Codorníu en… er ligt een enorme omgevallen boom in het gras. De betrokken exportmanager Manel Serratosa vertelt.
Een stukje geschiedenis
De boom is al meer dan 500 jaar oud en 3 jaar geleden omgevallen. Uit respect laat men de boom liggen en is het een pronkstuk geworden in de tuin. De boom ziet men ook in het logo van het bedrijf terug. Door het huwelijk van Anna Codorníu met Miquel Raventós in 1659 kwam het wijnbedrijf Codorníu in handen van de familie Raventós. In 1872 maakte Josep, de vader van Manuel Raventós, de eerste mousserende wijn met de méthode traditionel met autochtone druivenrassen en zette daarmee Codorníu internationaal op de kaart. In 1986 echter nam Manuel Raventós afscheid van Codorníu en stichtte het huidige bedrijf Raventós i Blanc aan de overkant van de weg. Het doel: zich onderscheiden door zich meer te richten op kwaliteit dan kwantiteit. Veel aandacht wordt gegeven aan terroir, welke druiven op welke bodems worden geplant etc.
Raventós i Blanc, de wijngaard
Manel neemt ons mee de wijngaard in en laat ons de zeer oude stokken xarel.lo zien. Deze stammen uit 1954. Men werkt hier met respect voor de natuur. Onkruid laat men bijvoorbeeld tussen de stokken groeien. Na de oogst mogen de ezels zich hieraan tegoed doen. Niet ervoor, lacht Manel, anders houdt men weinig druiven over. Elke druivensoort van elke plot wordt apart gevinificeerd. De druiven worden in een horizontale pers heel zacht geperst en de most wordt daarna 24 uur in gekoelde RVS tanks opgeslagen om het sediment te laten bezinken. Met een slang wordt het heldere sap afgetapt en getransporteerd naar de tanks waar de eerste fermentatie plaatsvindt. De wijn wordt gebotteld en ondergronds opgeslagen.
Gyropalettes
Voor de remuage (het voorzichtig schudden en draaien van de flessen zodat het depot naar de hals van de fles zakt) gebruikt men voor de jonge cava gyropalettes maar bij de oudere doet men dat nog met de hand. De eerste methode duurt 24 uur, de tweede 3 weken. Men bottelt alle cava zelf, de gewone flessen via een transportband, de magnums echter handmatig.
Hoog bezoek
Als wij aan het proeven zijn toegekomen komt Señor Manuel Raventós zelf ons gezelschap houden. Hij vertelt dat hij het bedrijf inmiddels heeft overgedragen aan zijn zoon Pepe, die sinds een jaar of drie in New York woont. Dat heeft het bedrijf geen windeieren gelegd want de export is sindsdien gestegen van 8 naar 45%!
DO Conca del Rui Noia?
Señor Manuel vertelt nog met trots dat het bedrijf sinds kort de DO Cava vaarwel heeft gezegd en vecht voor een nieuwe DO: Conca del Rui Noia. De eisen die aan deze ‘DO-to-be’ worden gesteld zijn hoger dan die van de huidige DO Cava. Zo moeten de druiven voor 100% uit Spanje komen, de rijping moet langer zijn en er mag geen wijn ingekocht worden, maar wel (deels) druiven. We proeven achtereenvolgens hun een mooie rosé cava (of moet ik Conca zeggen?) De Nit, met een heel lichtroze kleur en L’Hereu, droog en fris en een heerlijke afsluiter van deze ochtend.
🍇🍷🍴Geen enkel culinair nieuwtje missen? Schrijf je dan hier in ✏️voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
#cava
[…] Vorige Volgende […]